گفتگوهای اولیه انجام شد. هر جا سخن از دانش و علم و آگاهی است کارها خوب پیش می‌رود و این همکاری به سرعت به دوستی انجامید. با دعوت انگاریوم دانشگاه فردوسی مشهد از آسمان نمای جذاب، فضا و قابلیت‌های آن بازدید شد و برنامه برای شب یلدا براساس این بازدید و اسلایدهای موجود چیده شد. انگاریوم در زبان فارسی از نام انگاره گرفته شده که به معنای «تصویرسازی ذهنی» است. ما در این فضا می‌نشینیم. تصویر ستارگان و نقش‌های آن‌ها را با قصه‌ها دوباره در ذهن‌مان می‌سازیم و یادمان می‌آید که روزگاری چقدر آسمان بالای سرمان پرنورتر و درخشان‌تر از امروز بوده است. چه مسافرانی را در دل پهناور اقیانوس‌ها و دریاها و صحراها به مقصد رسانده است. چطور خیال و ماجرا را همین ستارگان که در کنار هم تصویر مرد تیرانداز و عقرب و خرس را می‌سازند به دل زندگی مردم راه داده‌اند.

ما در موسسه‌ی توکا انوشه‌ی دستان ‌ پرداز سال 1401 را با شعار «امید» آغاز کردیم و مسابقه قصه‌گویی را به همین منظور تدارک دیدیم. شاید بارزترین مصداق امید همین شب یلدا باشد. یعنی پیروزی نور و خورشید بر سیاه‌ترین و دیجورترین شب. یعنی بلندترین سیاهی هم تمام می‌شود. حالا دوست داریم تا برنامه‌ای شاد و جذاب با بار علمی شایسته‌ای را برای مخاطب آگاهمان تدارک ببینیم.

برنامه‌ها لیست می‌شود. بود یا نبود نمایش عروسکی، مخاطب برنامه و مدت زمان آن مورد بحث و گفتگو بود. در چند نشست تمام این موارد بحث و گفتگو شد. اولین سوال ما این بود آیا نوجوان و جوان از عروسک و نمایش عروسکی طنز استقبال می‌کند؟ البته ما در تیم‌مان، نوجوان و جوان بسیار داریم و رای آن‌ها ثاقب و صحیح است؛ اما باز این ایده در چند دبیرستان و محیط‌های علمی به نظر سنجی گذاشته شد و برایمان جالب بود که عروسک را همه دوست دارند. با توجه به مدت زمان و شرایط اجتماعی هم مقرر شد مخاطب را از میان همین نوجوان‌ها و جوانان انتخاب کنیم. اجرای چندباره این اتفاق ما را در اصلاح و تقویت کار یاری کرد. برنامه صیقل شده و مناسب‌سازی شد.