توکتاب شماره‌ی 35 – ایتالیا و اصفهان

دوست بعدی دانش‌جوي جوانی است که گفت: «برایم جالب بود که در آن زمان هم مردم دوست داشته‌اند غذایشان را بیرون بخورند. به اين فكر كردم كه پشتی‌ قرمز‌های خانه‌ي مادربزرگ‌ها از چه دورانی بوده. جمع کردن نژادهای مختلف در اصفهان توسط شاه هم خیلی برایم جالب بود».

 ‏دوست بعدی به فضای شادی که در شهر جاری بوده اشاره كرد که برای سیاح هم قابل توجه بوده، مراسمی مثل گل‌باران مردم، جشن‌ها و شادی‌ها و… . علاوه بر آن، اين مسئله برايش قابل توجه بوده كه در اصفهان، محصول فراوان بوده، اما تنوع نداشته و مردم فقط به اين‌که زندگي روزمره‌شان بگذرد، راضی بوده‌اند و نیازی به تنوع محصولات کشاورزی نمی‌ديده‌اند.

دوست جوان ديگرمان گفت: «‏فعال بودن زن و مرد در آن دوران، خیلی برايم جالب بود؛ مخصوصاً این‌که سوارکاری زنان از مردان بهتر بوده است». او از شعری که پیترو دلاواله به زبان فارسی درباره‌ي اصفهان سروده، گفت، شعری که بیش‌تر به شعر نو شبیه است و غلط‌هایی هم دارد، اما براي همه جالب بود که یک سیاح خارجی شعری در وصف اصفهان گفته.

در پايان، خانم مهندس حسینی جمع‌بندی نشست را انجام داد. او به تفاوت نگاه‌ها و ضرورتِ داشتنِ سوادِ تماشا اشاره كرد. او گفت: «گردش در اصفهان، حتي به صورت مجازي، اگر با حضور يك مهندس معماری که سواد تماشا داشته باشد و توضیحات درست و دقيقي درباره‌ي بنا بدهد، همه از آن استقبال مي‌كنند».