درخت بخشنده نوشته‌ی شل سیلوراستاین

اگر بخواهید درخت‌ها را به آدم‌ها تشبیه کنید، کدام ویژگی انسانی را به آن‌ها نسبت می‌دهید؟ به نظر من یکی از ویژگی‌ها «صبر» است. درخت‌ها صبور هستند و خشکسالی، بریده شدن شاخه، یادگاری نوشتن روی تنه و دیگر اتفاقات بد را تحمل می‌کنند. درخت‌ها  شاید باتجربه هم باشند. به‌هرحال چندصد سال زندگی چیز کمی نیست!

اما به نظر سیلوراستاین، درخت‌ها «بخشنده» هم هستند. کمی فکر کنید؛ آن‌ها برای ما سایه درست می‌کنند، خانه‌ی انواع پرنده‌ها هستند و کلی میوه دارند. داستان کتاب درخت بخشنده نیز همین است. داستان رفاقت یک پسر کوچک و یک درخت سخاوت‌مند. پسر کوچولو از کودکی با این درخت دوست بود. از برگ‌های او برای خودش تاج درست می‌کرد، از تنه‌اش بالا می‌رفت، سیب‌هایش را می‌خورد و وقتی هم خسته می‌شد زیر سایه‌اش می‌خوابید. اما پسر کوچولو کم‌کم بزرگ‌ و بزرگ‌تر شد و درخت تنها و تنهاتر. تا این‌که پسر تبدیل به یک پیرمرد تنها شد. بقیه‌ی کتاب را تعریف نمی‌کنم، خودتان بروید و از آن لذت ببرید!

مداد قرمز این قصه می‌خواهد با مداد آبی دوست شود. می‌خواهد مثل او آسمان و دریا نقاشی کند. برای همین شروع کرد به کشیدن چیزهای زیبا. یک فنجان کوچک قرمز، یک چکمه‌ی بلند قرمز و چیزهای دیگر. اما مداد آبی اصلاً به این نقاشی‌ها توجه نمی‌کرد. مداد قرمز آن‌قدر نقاشی کشید که قدش کوتاهِ کوتاه شد؛ آن‌‌قدر که از خستگی افتاد روی زمین..