قصه یک قرونی جادویی (حلال خور)

یکی بود؛ یکی نبود. غیر از خدای مهربون، هیچ‌کس نبود. هرکس بنده‌ی خداست، بگه «یا خدا!». قصه‌ی ما مربوط می‌شه به یک جوونی که اسمش مُراد بود و اون قدیم‌قدیما زندگی می‌کرد. آقا مرادِ ما هرچی کار می‌کرد، پولش جمع نمی‌شد؛ اوضاعش خوب نمی‌شد؛ زندگیش روبه‌راه نمی‌شد. خودش می‌گفت: «نونم به نون نمی‌رسه؛ شیکمم سیر نمی‌شه». خلاصه؛ مراد مونده بود چی‌کار کنه. یه روز یکی بهش گفت: «برو پیش بزرگ قبیله، ریش‌سفید قبیله؛ از اون بپرس». مراد رفت پیش بزرگ قبیله و گفت: «من چی‌کار کنم نونم به نون برسه؛ شیکمم سیر بشه؟». ریش‌سفید قبیله گفت: «آهان! تو باید بری پیش کسی که نون حلال درمیاره». مراد گفت: «خب برم پیش کی؟»