مرکز قصه‌گوییِ کانه‌تیکات (Connecticut Storytelling Center)
مردم و نهادهای اجتماعی در سراسر دنیا، هرروز، بیش از پیش به ارزش و اهمیت هنر قصه‌گویی پی می‌برند. آن‌هایی که خوش‌بخت‌ترند، زودتر و بهتر به قصه‌ها روی می‌آورند. مرکز قصه‌گویی کانه‌تیکات در شهر نیولندن، یکی از مراکز قصه‌گویی امریکاست که برنامه‌های جالب و جذابی برای حفظ و ترویج قصه‌ها دارد. در این جستار، این مرکز قصه‌گویی و برنامه‌ها و اهداف آن را به شما معرفی می‌کنم.
چهل سال پیش، در سال 1982، بارابارا رید (Barbara Reed) یک جشنواره‌ی قصه‌گویی در کانه‌تیکات امریکا به راه می‌اندازد و موفقیت این جشنواره -که هنوز هم برگزار می‌شود- انگیزه‌ای می‌شود برای تأسیس یک مؤسسه‌ی قصه‌گویی در سال 1984. این مؤسسه در مرکز شهر نیولندن و با این هدف پایه‌گذاری شد که به مردم کمک کند از قصه برای ابراز وجود، برای برقراری ارتباط با دیگران، برای فکر کردن، آموزش و برای یاد گرفتن استفاده کنند. آن‌ها برای خودشان یک رسالت و مأموریت تعیین کرده‌اند، این‌که هنر اجرای زنده را تبلیغ و تشویق کنند و هنر قصه‌گویی را ببرند به دل جامعه، به انواع فضاهای اجتماعی. آن‌ها برای رسیدن به این هدف‌ها یک سری برنامه هم تعریف کرده‌اند و از برنامه‌هایی هم حمایت می‌کنند. بگذارید مهم‌ترین‌هایشان را به شما معرفی کنم:
مهمترین برنامه‌های مرکز قصه‌گوییِ کانه‌تیکات
COHDS میزبان پروژه‌های تحقیقاتی بزرگی چون پروژهی داستان‌های زندگی مونترئال (2005-2012) بوده است، مشارکتی تحقیقاتی میان دانشگاه و جامعه که بودجه‌ی آن را شورای تحقیقات علوم اجتماعی و علوم انسانی تأمین کرد. از سال 2018، COHDS شامل بخش (Acts of Listening Lab) ALLab نیز شده است. مسئول این بخش دکتر لوئیس سوتلو کاسترو (Luis Sotelo Castro)، صاحب کرسی تحقیقات کانادایی در حوزه‌ی اجرای تاریخ شفاهی و نیز دومین عضو هیئت مدیره‌ی COHDS هدایت می‌شود.
آن‌ها برای خودشان یک رسالت و مأموریت تعیین کرده‌اند، این‌که هنر اجرای زنده را تبلیغ و تشویق کنند و هنر قصه‌گویی را ببرند به دل جامعه، به انواع فضاهای اجتماعی.» و «قصه‌گوها برنامه‌هایی برای معلمان و مدرسه‌ها طراحی کرده بودند که با آن‌ها فرآیند آموزش را برای بچه‌ها جالب‌تر و آسان‌تر کنند.
ALLab فضایی مدرن برای اجرا و ضبط است و تسهیل‌گر پژوهش‌ها و آفرینش‌های میانرشتهای در مورد عمل ملموس و سیاسیِ گوش سپردن به قصههای زندگی آسیبدیدگانِ مصایب اجتماعی. در واقع، COHDSبا هدف تسهیل تبادلات پویا و میانرشتهای و کسب دست‌آوردهای قدرت‌مند پژوهشی برای عموم، به تجهیزات پیش‌رفته‌ی ضبط صدا و تصویر، آزمایشگاه تحقیقات کامپیوتری برای شرکت‌های وابسته، اتاق کنفرانس/رویداد، اتاق مصاحبه‌ی اختصاصی و آرشیو بیش از دوهزار مصاحبه مجهز شده است.
- حمایت از جشنواره‌ی سالانه‌ی قصه‌گوییِ کانه‌تیکات در مرکز شهر نیولندِن در ماه آوریل؛
- برگزار کردن کارگاه‌هایی برای قصه‌گویان و معلمان در طول سال تحصیلی؛
- راه‌اندازی شبکه‌ی ملیِ قصه‌گوییِ تِلِبرِیشن (Tellebration) که مجموعه‌ایست از کنسرت‌های قصه‌گویی برای هرکسی از هر سنی، و مراسم آن هم هر سال در ماه نوامبر اجرا می‌شود (تلبریشن بخشی از برنامه‌ی ملیِ پاس‌داشتِ قصه‌هاست)؛
- تهیه‌ی راهنمای آن‌لاین کان‌تِل برای شناخت قصه‌گویان که شامل شرح حال و اطلاعات تماس آن‌هاست؛
- ایجاد شبکه‌ی گروه اشتراک قصه که معمولاً هر ماه جلسه دارند؛
- هرازچندگاهی، برگزاری کنسرت و کارگاه قصه‌گویی.
این مرکز در اساس، بر پایه‌ی عضوگیری شکل گرفته و عضو جدید هم قبول می‌کند.
اعضای اصلی مرکز عبارتند از:
آن شاپیرو (Ann Shapiro)، مدیر اجرایی؛
کارول مان (Carol Mon)، مدیر جشنواره؛
آن اَکستِل (Ann Axtell)، معاون جشنواره؛
مارجی وارنر (Margie Warner)، مدیر برنامه‌های دبستان و پیش‌دبستانی؛
کارول گلین (Carol Glynn)، هم‌آهنگ‌کننده‌ی برنامه‌های تلبریشن؛
سوزان اسکایدر (Susan Scheyder)، معاون امور اداری؛
کَت پارو، تری کتس دیزاین (Kat Paro, 3 Cats Design)، مسئول امور چاپ و نشر، وب‌سایت و رسانه‌های اجتماعی.
اعضای اصلی مرکز
مدیران و سرپرستان مرکز
رییس مؤسسه: بینا ویلیامز (Bina Williams)؛
معاون مؤسسه: دنیس پیج (Denise Page)؛
رییس دفتر مؤسسه: جیم اِندِرلی (Jim Enderle)؛
خزانه‌دار مؤسسه: شِری پوآریه (Cherie Poirier).
برای خود من، برنامه‌هایی که این مؤسسه برای مدارس داشت، خیلی جالب بود، مثلاً یکی از این برنامه‌ها قصه‌گویی برای آسان‌تر کردن آموزش مجازی در دوره‌ی همه‌گیریِ کرونا بود. قصه‌گوها برنامه‌هایی برای معلمان و مدرسه‌ها طراحی کرده بودند که با آن‌ها فرآیند آموزش را برای بچه‌ها جالب‌تر و آسان‌تر کنند. نمونه‌ی کارهایشان را می‌توانید این‌جا ببینید. غیر از آن، فعالیت ارزش‌مند دیگری که انجام می‌دهند، تبدیل کردن تاریخچه‌ی کانه‌تیکات به قصه و مطرح کردن آن‌ها در جامعه است. آن‌ها تاریخچه‌ی ایالت خودشان را با قصه زنده نگه‌می‌دارند و مانع از فراموش شدنش می‌شوند.
پیش‌نهاد می‌کنم حتماً سری به سایت مرکز قصه‌گویی کانه‌تیکات بزنید و تماشا کنید که قصه چه کارها که نمی‌کند!
مکان و نشانی مرکز قصه‌گوییِ کانه‌تیکات
آدرس سایت:
https://storytelling.concordia.ca/
اینستاگرام مرکز:
connecticutstorytellingcenter@
[1] Mailing Address: Connecticut Storytelling Center 290 State Street New London, CT 06320
دیدگاهتان را بنویسید