هستی اثر فرهاد حسن‌زاده

این کتاب اولین برخورد من با یک اثر مرتبط با جنگ ایران و عراق بود که از خواندن آن، بارها بغض کردم و خندیدم. در این کتاب با هستیِ دوازده ساله آشنا می‌شوید، دختری شجاع که عاشق کارهای پسرانه است. او به خاطر جنگ و بمباران، به‌ هم‌راه خانواده‌اش، مجبور به ترک خانه و شهرش، آبادان می‌شود. در این روزها که او دوری از خانه‌ای را تجربه می‌کند که دیگر خانه نیست و از دایی جمشید، جنگ‌جویی که نقطه‌‎ی مقابل پدر ترسویش است، دور افتاده، تازه می‌فهمد فقر، دل‌تنگی و حسرت به چه معناست. او هم‌چنین مجبور است با حسِ زنانگی سرزده‌اش آشنا شود.

نویسنده طوری لهجه‌ی شیرین آبادانی را در دیالوگ‌ها به کار برده که ناخودآگاه، قسمت‌های معیارِ داستان را هم با لهجه می‌خوانید و حقیقتاً از آن لذت خواهید برد. شخصیت‌های اصلی که خانواده‌ی هستی‌اند، آن‌قدر خوب طراحی شده‌اند که بی‌صبرانه دلتان می‌خواهد سرنوشتشان را بفهمید، خانواده‌ای آبادانی که هم‌راهشان در اوج ناراحتی می‌توانید دلیلی برای بلند خندیدن پیدا کنید.