بزرگ‌مردی به نام دکتر مرتضی شیخ

بگذارید از این جا قصه را شروع کنم که دکتر شیخ از مردم پول نمی‌گرفت و هر کس هرچه می‌خواست در صندوقی که کنار میز دکتر بود می‌انداخت. کسانی هم که پول نداشتند سر فلزی نوشابه را به‌جای پنج ریالی داخل صندوق می‌انداختند تا صدایی مانند انداختن پول شنیده شود.

دخترش می‌گوید پدر را دیدم که  تعداد زیادی سر نوشابه را ضدعفونی می‌کرد و می‌شست. تعجب کردم و گفتم: «پدر این چه کاری است؟» گفت: «بیمارانی که نزد من می‌آیند، بهتر است از سر نوشابه‌های تمیز استفاده کنند تا آلودگی را از جاهای دیگر به مطب نیاورند.» او آخر شب این سر نوشابه‌های تمیز را در اطراف مطب می‌ریخت تا بیمارانی که پول ندارند و خجالت می‌کشند که در صندوق چیزی نیندازند، از این‌ها که تمیز است استفاده کنند.

با موتور سیکلت تردد می‌کرد تا بتواند بیماران کم‌بضاعتی را هم که در مناطق حاشیه و کوچه‌های باریک و پیچ‌در‌پیچ زندگی می‌کردند، ویزیت کند. هر روز قیمت سبزیجات را از سبزی‌فروش می‌پرسید تا قیمت سبزی‌های مناسب را بداند و برای بیماران تنگ‌دست، دستور پزشکی مناسب بدهد.