قصه‌: شبیه‌ساز تجربه‌ی زیسته
چرا قصه‌گویی بر‌ای کودکان مهم است؟ (بخش 3)

کودک از طریق قصه، آدم‌های بیش‌تری را می‌شناسد و به ارزش خوب بودن و خوب رفتار کردن و نتیجه و عواقب رفتار بد یا نسنجیده و دشمنی کردن پی می‌برد؛ با مفهوم مقاومت و شجاعت و گرفتن حق خود آشنا می‌شود. به کمک‌های غیبی امیدوار می‌شود و حس می‌کند در جهان تنها نیست. افرادی که داستان‌های بیش‌تری خوانده‌اند یا شنیده‌اند، انگار تجربه‌ی زیسته‌ی بیش‌تری داشته‌اند. آن‌ها آموخته‌اند انسان جزوی از طبیعت است، خویشاوند درخت و گل و پرنده و همه‌ی حیوانات است و اگر به آن‌ها آسیب بزنند، به خودشان آسیب زده‌اند.

دنیای کودک با تجربه آموختن بزرگ‌تر می‌شود، تجربه‌هایی مثل سفر کردن، ارتباط با هم‌سالان و غیرهم‌سالان، شرکت در فعالیت‌های جمعی و شرکت در فعالیت‌های عام‌المنفعه. قصه‌گویی و کتاب خواندن هم به رشد تجربه‌ی کودک کمک می‌کند. کودکان از طریق قصه‌ها احترام به هم‌نوع و غیر‌هم‌نوع و شیوه‌های رفتار درست را می‌آموزند؛ با قصه‌ها به زمان‌ها و مکان‌های بیش‌تری سفر می‌کنند. آب و هوای بخش‌های دیگر دنیا را می‌شناسند و به اهمیت فرهنگ‌ها و ارزش آن‌ها پی می‌برند؛ با رسم و رسوم ازدواج و تلاش انسان‌ها برای و حفظ خانواده آشنا می‌شوند و… . بله؛ واقعیت این است که قصه‌ها خیلی جدی‌اند و دنیا را همین قصه‌ها ساخته‌اند. کودکی که قصه نشنیده و داستانی نیاموخته است، دنیای کوچک و محدودی دارد.

باز هم دلایل دیگری دارم برای این‌که قصه‌گویی برای کودکان مهم است؛ پس باز هم هم‌راه من باشید.