ماه و ماهی نوشته‌ی محمدحسین محمدی

هم‌صحبت نداشتن خیلی احساس بدی است. گاهی آدم دوست دارد کسی باشد که از غم و غصه‌هایش برای او بگوید و خالی شود، اما بعضی وقت‌ها در چنین لحظاتی، دور آدم خیلی خالی است.

اتفاقاً کتاب ماه و ماهی هم درباره‌ی تنهایی است. درباره‌ی یک ماهی قرمز خیلی قشنگ، که دوستی ندارد. در یک دشت خیلی دور و در یک برکه‌ی کوچک، ماهی قرمز کوچکی به نام ماهی‌گَک زندگی می‌کرد. ماهی‌گک تنهای تنها بود و هیچ‌کس را نداشت. حیوان‌های زیادی برای آب خوردن به آن برکه می‌آمدند، که می‌توانستند دوست‌های خوبی برای او باشند، اما هیچ‌کدام با ماهی‌گک دوست نمی‌شدند. تنها حیوانی که آن اطراف بود، یک قورباغه‌ی پیر بود که کنار برکه زندگی می‌کرد و خودخواه بود. تازه، صدای قورقورش نمی‌گذاشت ماهی‌گک بخوابد.

یک شب ماهی‌گک در آسمان، ماه را دید. ماه می‌درخشید و بسیار زیبا بود. ماهی‌گک خیلی دوست داشت با او صحبت کند، اما ماه خیلی دور بود و صدای ماهی‌گک را نمی‌شنید. ماه کجا و ماهی‌گک کجا! تا این‌که بادی به اسم «شمالک» به کمک ماهی‌گک آمد و به ماهی‌گک گفت که داستانِ تنهایی او را برای ماه تعریف می‌کند… .