بخش قصهگویی بومیان امریکا در مرکز ایتیتیسی Native American Storytelling in ATTC
بخش قصهگویی مرکز ایسیسیتی سلسلهجلسههایی برگزار میکند که در آنها موضوع اصلی قصهگویی سنتی بومیان آمریکایی است و در کنار آن، زمانی را هم اختصاص میدهند به بحث کردن دربارهی اینکه از این قصهها چه میتوان یاد گرفت یا اینکه چهطور نیروهای خدمات سلامت میتوانند از این قصهها در کار با بیمارانشان استفاده کنند.
موضوع اصلی قصهگویی سنتی بومیان آمریکایی است و در کنار آن، زمانی را هم اختصاص میدهند به بحث کردن دربارهی اینکه از این قصهها چه میتوان یاد گرفت یا اینکه چهطور نیروهای خدمات سلامت میتوانند از این قصهها در کار با بیمارانشان استفاده کنند.
گردانندگان این بخش معتقدند که وقتی با بومیان کار میکنیم، باید به شیوهی خودشان با آنها ارتباط برقرار کنیم. شیوهی قصهگویی از زمانهای خیلی دور، در میان مردمان بومی، یک روش خیلی مقبول و مورد احترام برای آموختن درسهای زندگی بوده. آنها میگویند ما مردمان بومی باید با خنده چیزی یاد بگیریم و قصهها به ما امکان میدهند که این فضا را بسازیم. در میان بومیان، بعضی قصهها مربوط به وقتهای خاصی از سالند و باید آنها را در وقت خودش گفت تا تأثیرگذار باشند و کارکرد خودشان را در جامعه داشته باشند.
قصهگویی که کار درمان میکند، باید روانشناس خیلی خوبی باشد تا بتواند مسایل را از دید مراجعان و بیماران ببیند و بتواند به بیمار کمک کند به فهمی برسد که از نظر فرهنگی، درست و مناسب است.
ما مردمان بومی باید با خنده چیزی یاد بگیریم و قصهها به ما امکان میدهند که این فضا را بسازیم.» و «قصهگویی که کار درمان میکند، باید روانشناس خیلی خوبی باشد تا بتواند مسایل را از دید مراجعان و بیماران ببیند
شرکتکنندگان غیربومی در جلسات
شرکت در جلسات قصهگویی این مرکز برای غیربومیان هم آزاد است، اما نکتهای که بر آن تأکید میشود، این است که هر سنت فرهنگیی ارزش و اعتبار خودش را دارد و هرکسی با سنتها و قصههای فرهنگ خودش بهتر میتواند کار کند. درست است که در این مرکز، قصهگویی به شیوهی بومیان همان منطقه را آموزش میدهند، اما معنایش این نیست که شرکتکنندگان غیربومی باید لزوماً از همین قصهها استفاده کنند و لازم هم نیست این قصهها را طوری به کار ببرند که انگار متعلق به خودشان هستند. شرکت در این جلسات برای غیربومیان این فایده را دارد که به آنها کمک میکند فهم فرهنگی خودشان و میزان توجه و حساسیت خودشان را نسبت به عناصر این فرهنگ افزایش بدهند.
در مجموع میشود گفت قصهگویی در ایسیسیتی، یک روش و شیوهی کمکی خیلی مهم برای رسیدن به اهداف این مرکز است. این هم یکی دیگر از شیوههای کاربرد قصه و قصهگویی است که ارزش توجه و بررسی دارد و میتواند الهامبخش نهادها و مؤسسات مددکاری یا بهداشتی-درمانی باشد که با بومیان سروکار دارند.
1 دیدگاه
اولین کسی باشید که در مورد این مطلب اظهار نظر می کند.
جالب بود